HyTEPS besteedt in deze jaargang van Power Journal volop aandacht aan vrouwen in de elektrotechniek en andere technische beroepen. Hoewel het tekort aan geschoold technisch personeel groot is, blijven vrouwen ondervertegenwoordigd in (elektro)technische opleidingen en beroepen. Wat houdt vrouwen tegen om voor een technische carrière te kiezen? En waarom zouden ze dat juist wél willen? In een reeks interviews delen vrouwen die al werkzaam zijn in de techniek hun ervaringen, uitdagingen en inzichten om begrip te creëren en verandering te stimuleren.
Mandy Heppe, Technical Engineer, HyTEPS
Soms kijken mensen eventjes verbaasd als ik ergens binnenkom. Ze bedoelen het niet vervelend, maar ik vraag me dan altijd af: ‘Wat vind je hier nou zo bijzonder aan?’ Het gebeurt ook wel vaker dat er wordt gevraagd of ik écht elektrotechniek heb gestudeerd. Vrouwen met technische beroepen zijn voor mijn generatie misschien al vrij normaal, terwijl mensen die langer meedraaien nog een beetje moeten wennen.
Sommige mensen vinden het opvallend dat voor elektrotechniek heb gekozen maar tijdens mijn studie aan de Technische Universiteit Eindhoven sprak ik daar nooit over met andere studentes. Logisch, want zij begrijpen als geen ander waarom je voor een technische studie kiest. Er waren weliswaar minder vrouwen dan mannen op mijn opleiding, maar er studeerden alles bij elkaar best veel vrouwen aan de Universiteit. Ik had dus niet het gevoel dat ik tot een hele kleine minderheid behoorde.
Als er op de basisschool en middelbare school meer positieve aandacht zou zijn voor het belang van techniek zouden er misschien meer mensen – dus ook vrouwen – een technische studie kiezen. Sommige vrouwen knutselen al op een jonge leeftijd elektrotechnische apparatuur in elkaar, maar ik vond Barbies leuk en ik overwoog ooit juf te worden. Pas later ging ik me meer interesseren voor exacte vakken. Ik ben dus min of meer naar de techniek toe gegroeid, maar dacht nooit “Is dit eigenlijk wel iets voor meiden?” Ik vond elektrotechniek gewoon interessant, dus daarin verder gaan was een logische stap. Moeilijker dan dat hoeft het niet te zijn!
Je moet uiteindelijke gewoon iets doen dat je leuk vindt. Ik zou vrouwen die overwegen om een technische studie te volgen dan ook aanraden om het gewoon eens te proberen. Misschien dat er op sommige opleidingen nog wat weerstand is, en ik begrijp dat dat de studie minder aantrekkelijk maakt, maar op de Universiteit heb ik daar weinig van gemerkt. Als er binnen jouw gekozen richting niet veel andere vrouwen zitten, dan kom je ze wel ergens anders tegen buiten de opleiding, bijvoorbeeld tijdens het sporten.
Het feit dat ik een vrouw ben is uiteindelijk helemaal niet relevant: ik wil alleen maar beoordeeld worden op het werk dat ik aflever. Ik heb het in ieder geval naar m’n zin binnen de elektrotechniek en wil heel veel ervaring opdoen en doorgroeien!
Dagmar Dekker, Assetmanager metro-energievoorziening, GVB Amsterdam
Mijn interesse in techniek gaat terug naar mijn jeugd. Mijn vader was radiozendamateur en knutselde veel met zenders en kabels. Dat vond ik fascinerend. Ik was ook dol op de LEGO van mijn broer. Ik speelde wel met poppen, maar haalde ze uit elkaar om te ontdekken hoe ze in elkaar zaten. Die nieuwsgierigheid drijft me nog steeds; als ik iets wil weten, doe ik grondig onderzoek.
Mijn eerste universitaire studie verliep niet zoals gehoopt, en ik moest een nieuwe richting kiezen. Ik reed dagelijks met de metro langs de Hogeschool van Amsterdam bij de RAI, liep er op een dag binnen en werd direct hartelijk ontvangen.
Eind jaren 90 ben ik cum laude afgestudeerd als elektrotechnicus aan de Hogeschool van Amsterdam, met een specialisatie in informatietechniek. Er zaten destijds slechts twee vrouwen op de opleiding, maar ik heb zonder grote obstakels mijn diploma behaald. Tijdens mijn studie deed ik mee aan een coachingprogramma voor meisjes en vrouwen in de techniek, maar moest daar later mee stoppen omdat het in combinatie met werk en privé te druk werd.
Na mijn opleiding elektrotechniek ging ik direct aan de slag bij het Ministerie van Defensie als Maintenance Engineer bij de Marine Luchtvaart Dienst van de Koninklijke Marine. Vijf jaar later werd mijn afdeling opgeheven, waarna ik als Hoofd Bedrijfsvoering bij het Energiedistributiebedrijf op het Marineterrein in Den Helder ging werken. Hier maakte ik kennis met energietechniek toen ik verantwoordelijk werd voor de opwekcentrale.
In die tijd waren SAP-systemen en geavanceerde computers nog niet wijdverbreid; we hadden nog maar nét e-mail. Na de geboorte van mijn zoon, ongeveer vijf jaar later, zocht ik een baan dichter bij huis. Dit leidde naar het GVB, waar ik als assetmanager tramsystemen en energievoorziening aan de slag ging. Inmiddels werk ik er bijna vijftien jaar en ben ik assetmanager metro-energievoorziening binnen het Railinfrabedrijf. Mijn werk is heel divers. Ik ben bezig met van alles van hoog- en laagspanning tot gelijk- en wisselspanning.
Helaas kiezen nog steeds minder vrouwen dan mannen voor technische studies. Er bestaan hardnekkige vooroordelen dat techniek vooral een mannenwereld is, waardoor sommige vrouwen denken dat ze daar niet in passen. Tijdens mijn eerste werkjaren kwam er vast wel eens een seksistische opmerking voorbij, maar ik ben mondig, Als ik ergens mee zit, bespreek ik dat gewoon. Waarmee ik niet wil zeggen dat meisjes met een heel ander karakter zich niet zouden kunnen redden. In mijn tijd bij Defensie – toch best een macho-cultuur – heb ik ook geen grote problemen ervaren. Soms krijg je wel eens het idee dat er nog wat ouderwetse vooroordelen bestaan, en dat mensen onbewust toch eerder voor mannen kiezen in een technische vacature, maar daar moet je gewoon lak aan hebben.
Ik raad meisjes die een technische studie overwegen aan om zeker een kijkje te nemen. Techniek is breed en veelzijdig. Techniek is heel divers en omvat veel meer dan solderen! Veel studies combineren tegenwoordig technische en procesmatige aspecten, iets waarin vrouwen volgens mij juist echt kunnen uitblinken.